Friday, August 22, 2014

కాసేపలా …

కొన్ని దారులంతే, వద్దన్నా పూల వాసనలు వెంటపడతాయ్. భావాల్ని పోల్చుకోమని సవాళ్ళు విసురుతూ, పిట్టలు అవే పాటలు తిరిగి తిరిగి పాడుతూంటాయ్. ప్రయత్నించినా నిమ్మదించలేని నడకలో అక్కడక్కడా పరిచయమయ్యే మంచు బిందువులు, లేత ఎండలో కరిగిపోతాయనుకుంటాం. కరిగిన బిందువులన్నీ మట్టిలో నిద్దురోతూనే కొన్ని రహస్యాల్ని పలవరిస్తాయ్.

నడుస్తూనే ఈ దారంట, నాలుగు నవ్వుల్ని నాటి పోవాలి. ఆ నవ్వులెదిగి పూలు పూసి, గాలికి ఊగేప్రతిసారీ , తన నీడలో నడిచిపోయే వారి పైన మధువు చిలకాలి. ముల్లు దిగిన నొప్పి కన్నా, పూల స్పర్శని పంచుకోవడమే నాకిష్టం.

గుండెలో ఏ మూలో ఓ చిన్న పొదరిల్లు అల్లుకుని కూచుంటావని తెలుసు నాకు. సెలయేటి పాటలైతే బావుంటాయి కానీ , సముద్రపు హోరెందుకు నీకు? అందుకే , ఆ సముద్రానికీ, ఆకాశానికీ ఓ పందెం పెట్టి వదిలేశాను. ఇక నీ దాకా రాదు హోరు. 

అవును మరి. నా మాటల్ని వింటూనే కోసిన మల్లెమొగ్గల్ని హటాత్తుగా నా ముఖం మీదకి విసిరినప్పుడు, అవి విచ్చుకుని కిందకి జారుతుంటే, నీ కళ్ళలో కనపడే విస్మయాన్ని చూసి ఎన్నేళ్ళయిందని? కాసేపిలా నా పక్కన కూచుని చందమామని చూసేంత సమయముందా? నీ కళ్ళలో ప్రతిఫలించే వెలుగులో దీపించే క్షణాల ద్వారానే నా దారి నేను తెలుసుకోవాలి.

No comments:

Post a Comment